เหตุผลที่ต้องออก

      ที่ทำงานมีห้องน้ำอยู่ห้องเดียว ส่วนมากจะไม่ให้ปลดทุกข์หนัก เป็นที่รู้กันของคนมาทำงานที่นี่ วันนั้นหลังจากพักเที่ยงทานข้าวเสร็จ อาการก็เริ่มกำเริบ มันมาเป็นระลอกๆ ขนลุกพร้อมสู้ตลอดเวลา ข้าศึกเริ่มโจมตีประตูหลัง กำแพงเริ่มต้านไม่อยู่ โอ้ย... ในใจก็เริ่มคิดว่า ไม่ไหวแล้วตู อะไรจะเกิดก็ให้มันเกิดเถอะ

      ว่าแล้วก็วิ่งเข้าห้องน้ำปลดทุกข์อย่างสบายอารมณ์ หลังจากสงครามด้านในจบลง สงครามด้านนอกก็เริ่มปะทุขึ้น เอาล่ะ กดแล้วนะ เอาล่ะนะ ครืด... อึดเลยค่ะ ข้าวเม่าค่ะ สามแพสิบ แย่งกันออกมาโชว์ ตะลึงยิ่งกว่าเห็นโคโยตี้อีก

      อีกรอบค่ะ แบบกลั้นใจ ครืด... เอ่อค่ะ จะท่วมไหมใจเริ่มแป้วๆ ทำงัยดีตู ยืนมองก้อนทองอยู่นาน ทำยังดี ถ้าออกไปเฉยๆ เรื่องนี้ต้องสาวมาถึงตัวแน่ๆ อายค่ะอาย ต้องทำอะไรสักอย่าง

      เริ่มมองไปรอบๆ อย่างมีสติเจอค่ะ ตัวช่วย มันคือ ขันมหัศจรรย์ ว่าแล้วก็เอาขันตักไอ้ที่กดไม่ลงจนเอ่อล้นนั้น เทลงท่อระบายน้ำ อย่างสบายใจ เฮ้ยยย....

      ไม่เอาอีกแล้ว ต่อจากนั้นดิฉันก็ตัดสินใจ “ลาออก” เลยค่ะ